Podczas gdy Osioł, Pies, Kot i Kogut wybrali się do Bremy, Lew pojechał do Lubeki. Wybrał miasto nad rzeką Trave, ponieważ zostało ono założone przez jego imiennika – Henryka Lwa. Poza tym Lubeka w XIV wieku stała się „Królową Hanzy”, a lew – jak to lew – lubi to, co najlepsze.
W bajkach nikt i nic się nie starzeje, więc i lew nadal poleguje i pilnuje wejścia do miasta.
A wejście – Brama Holsztyńska – sama w sobie jest już bardzo bajkowa.
Dalej jest jeszcze piękniej.
Przybyszów zachwyca tutejszy ratusz. Nic dziwnego, bo to jeden z najznamienitszych przykładów północnoniemieckiej gotyckiej architektury ceglanej. Został zbudowany w XIV wieku i do dziś służy jako siedziba burmistrza miasta oraz miejsce obrad lokalnego parlamentu.
O jego pięknie decydują detale.
Ratusz można zwiedzać również w środku.
W Lubece nie brakuje również innych ceglanych zabytków.
Jeśli jednak tęsknimy do świata baśni, musimy przede wszystkim odwiedzić fabrykę marcepana lub chociaż jeden ze sklepów z tym smakołykiem. W salonie Niederegger można poznać historię marcepana, który był jednym z najcenniejszych hanzeatyckich towarów.
Gdy już bardzo się zasłodzimy, dobrze jest wybrać się na spacer i spalić trochę kalorii. Najlepiej wsiąść do pociągu i pojechać na podmiejską plażę Travemünde.
Znajduje się ona 20 minut pociągiem od centrum.
Travemünde jest od 1802 r. znaną miejscowością wypoczynkową nad brzegiem Morza Bałtyckiego i największym portem promowym nad tym morzem.
Zimą nie ma tu zbyt wielu turystów, więc można sobie spokojnie pochodzić po plaży.
Z kąpieli wodnych korzystają co najwyżej ptaki.
Jak widać, lubią się też poopalać.
My zadowoliliśmy się spacerem.
I cieszyliśmy oczy pięknymi widokami.
Gdy trochę się ściemniło na naszej drodze pojawiły się… renifery. Ale czy powinniśmy się dziwić? W bajce wszystko jest przecież możliwe.
