Drugi dzień naszej podróży po Nadrenii zaczął się deszczowo. Powoli zaczynam się przyzwyczajać do mokroci… Tym razem jednak obecność wody była nawet wskazana, ponieważ wybraliśmy się do źródła kultury europejskiej, a mianowicie do Aquae Grani zwanego także Akwizgranem czy też Aachen.
Byle do wody... choćby z gołymi "pupen"
Oczywiście wybraliśmy się tam pociągiem, korzystając z fahrkarte spezial uprawniającego do podóżowania koleją pięciu osób za niecałe 40 euro przez cały weekend.
Messe Deutz
W naszej podróży towarzyszyła nam urocza przewodniczka z Kolonii
Wspomniany Akwizgran znany jest jako miasto Karola Wielkiego (choć niektórzy długo myśleli, że Aachen to dziura). Tymczasem w 765 r. władca imperium Karolingów wybrał je na stolicę swojego imperium. W roku 962 w katedrze akwizgrańskiej koronował się Otton I, a do roku 1531 trzydziestu jeden innych królów niemieckich. Nie mogło i nas w tym cudzie architektury zabraknąć.
Ciemne chmury nad katedrą w Akwizgranie
Na ruinach pałacu Karola Wielkiego w XIV w. wybudowano imponujący rathaus, czyli ratusz. Mogliśmy się przekonać, że nie ma tam żadnych szczurów – przeciwnie – panuje niemiecki porządek.
Tylko szczurom pozazdrościć...
Pomimo deszczu (mżawki, powiedzmy…) miło spacerowało się pośród brukowanych uliczek i uroczych kamiennic.
Na akwizgrańskim rynku
Na jednym z placów dzielny mieszkaniec miasta uparcie próbował zrobić jaskółkę. No cóż – jutro poniedziałek, czyli czas do pracy, a karnawał rozpoczyna się dopiero 16 lutego.
Czyżby mu się nie udało?
Ja natomiast trenowałam silną wolę. Na starym mieście kusiły nie tylko popularne w Niemczach kiełbaski, ale i lokalne łakocie.
Ślinka ciekła...
Kiedy już złaziliśmy starówkę, udaliśmy się do pobliskiego parku. Jeśli ktoś nie wie, wyjaśniam, że od XVII w. Akwizgran był popularnym uzdrowiskiem (tryskają tu wody alkaliczno-siarczane) i miastem „rozrywkowym” z kasynami i salami balowymi. Niestety nie zabraliśmy kostiumów kąpielowych; mogliśmy jedynie popatrzyć z zazdrością na zażywających uciech w termach i pochodzić po kryjącym gorące źródła parku.
Niektórzy chcieli zrzucić innych z mostu...
W końcu udało się suchą stopą znaleźć wyjście wyprowadzające z parkowych alejek
Wygłodniali (przynajmniej niektórzy z nas) powróciliśmy do Kolonii , gdzie czekała na nas smaczna nagroda:)
Dworzec w Aachen wieczorową porą
Mniamen mniamen
DAS ENDE!
