Stało się! Zostaliśmy profesjonalnymi opiekunami kotów.
Miauuuuu
I to kotów nie byle jakich. Sirpa (ona) i Blumzi (on) to nasi szwedzcy futerkowi podopieczni.
Przedstawiamy Wam dwóch pociesznych mieszkańców Jonsered – niewielkiego poprzemysłowego miasteczka leżącego tuż obok Göteborga pośród jezior, skał i lasów, co widać na poniższym zdjęciu.
Szwecja z niebios
Blumzi jest właściwie szwedzkim emerytem – to chudziutki staruszek, który bardzo tęskni za swoim panem. Sirpa to zwinna pół Rosjanka (ojciec odmiany Russian Blue) – kotka uwielbiająca się chować i bawić. Oba futrzaki są grzeczne i pocieszne. Lubią, gdy się je głaszcze. Kiedy nie wyglądają tęskno przez okno w poszukiwaniu swojego właściciela, śpią… Całe szczęście, nie wymagają zbyt dużo naszej opieki, więc po nakarmieniu ich i posprzątaniu kuwet (brudna i śmierdząca robota), mamy czas na zwiedzanie okolicy. A okolica jest naprawdę niczego sobie!
Jak okiem sięgnąć, wszędzie jest bardzo zielono.
Zza żywopłotów wyglądają małe (najczęściej bordowe) domki kojarzące się z powieściami Astrid Lindgren.
Prawie każdy z podwórkiem i miejscem do grillowania.
Nie brakuje też ceglanej zabudowy typowej dla przemysłowych miasteczek. Wszędzie równo, schludnie i zielono :)
Przez miasteczko przepływa rzeka Savean, sprawiając, że dokoła jest naprawdę sielsko-anielsko.
Okolice dawnej fabryki, w której ponad sto lat temu wyprodukowano pierwszą jednoosobową piłę spalinową, a obecnie w części budynków mieszczą się zakłady Husqvarna.
Gdzie nie spojrzeć, widać porośnięte lasem skały.
Tory tuż za stacją kolejową w Jonsared.
Skandynawski sfinks
Wystarczy wyjść za zabudowę, by wejść na jeden z licznych szlaków pieszych wyznaczonych w tutejszym rezerwacie.
Przez moment zastanawiałam się, czy owce mają rogi… Nie miały.
Ogólnie to lenie. Chyba, że są akurat głodne…
Krwiożercza bestia pędzi na łowy.
Im dalej szliśmy, tym było ładniej.
Pęknięcie nie do przełknięcia
Z przeszkodami trzeba było sobie jakoś radzić.
Drogę uprzyjemniały nam jagody – niestety chyba ktoś był od nasz szybszy i o przejedzeniu się nie mogło być mowy.
Ilości śladowe, ale lepszy rydz niż nic!
Jagody wyglądały jak mikrusy, ale za to dąb! Nie dał się objąć i przytulić.
Talia dębu
Z lasu trafiliśmy prosto do zaczarowanego ogrodu.
Ogród szwedzki…
… a w ogrodzie dom pracy twórczej (najprawdopodobniej) Uniwersytetu Goteborskiego.
Miło było posiedzieć pośród kwiatów i drzew, napić się cydru (całe 0,7% alkoholu) i podziwiać widoki.
Jezioro Aspen – jedno z wielu w okolicy
Spokojnie, cicho i pięknie
Szwedzkie lato na szczęście jest przyjemne i rześkie. Długo zastanawialiśmy się, czy wskoczyć do zimnej wody.
Hmm, a może wdrapać się jeszcze wyżej i wskoczyć na główkę?
Tu jest rzeczywiście wysoko…
No to siup!
Tym razem zwyciężył rozsądek. Koty nie mogą przecież zostać sierotami. Przed nami zresztą kolejne przygody :)
